Daniël vertelt zijn verhaal en vraagt aandacht voor de situatie van vaders na een vroeggeboorte:

Vier jaar geleden is ons zoontje Jaxson geboren met 31 weken. Ik weet het nog goed. Ik was thuis aan het werk en mijn vrouw was voor een reguliere controle naar het ziekenhuis. Ze belde dat zij in het ziekenhuis moest blijven en dat ze werd opgenomen. De volgende dag is ze overgeplaatst naar Leiden, waar na een paar dagen Jaxson is gehaald door middel van een spoedkeizersnede.

Na ongeveer twee weken was Jaxson stabiel genoeg en werd hij overplaatst naar Nieuwegein. Uiteindelijk heeft hij in totaal 5,5 week in het ziekenhuis gelegen. Het was een hele zware en drukke periode waarin je leeft tussen hoop en vrees. Gelukkig konden wij na het ontslag van mijn vrouw in het Ronald McDonald huis in Leiden verblijven.

Ik was net aan een nieuwe baan begonnen en ben na de overplaatsing van Jaxson naar Nieuwegein weer aan het werk gegaan. Ik reed elke dag op en neer van Utrecht naar Rotterdam voor mijn werk. In de avond ging ik met mijn vrouw naar Jaxson in Nieuwegein. Achteraf gezien weet ik niet hoe ik dit heb volgehouden. Eerst heb je zorgen om je vrouw en ongeboren kind, want mijn vrouw had ernstige pre-eclampsie en HELLP.  Na de geboorte blijven deze zorgen nog weken bestaan. Er is weinig aandacht voor jouw gevoelens als man. Alle zorg gaat uit naar moeder en kind, wat heel logisch is. Toch worden de vaders hierin vaak vergeten. Er wordt verwacht dat je als vader je vrouw en kind ondersteunt en dat je daarnaast je familie en vrienden op de hoogte houdt van de situatie. Je voelt je vaak machteloos en kan niks anders dan er zijn.

De mooiste momenten waren het buidelen met Jaxson. Ik had dit voor geen goud willen missen, hoe moe ik ook was. Jaxson is er gelukkig goed uitgekomen. Hij heeft nog wel een lage weerstand, waardoor hij vaak ziek is. Hij is ook gevoelig voor prikkels en heeft een groeistoornis. Als hij ziek, verdrietig of overprikkeld is, kruipt hij nog steeds in de buidelhouding tegen mij aan. Ik weet dan dat alles goed komt want dit is lekkerste gevoel van de wereld.

De reden waarom ik dit verhaal schrijf is om aandacht te vragen voor vaders, omdat een vroeggeboorte niet alleen impact op het leven van de moeder en het kind heeft, maar ook op de vader. Ik ben heel blij dat het tegenwoordig mogelijk is om vijf weken verlof op te nemen. Dat is een goede stap, maar nog lang niet genoeg. Hopelijk komt er hier in de toekomst verandering in.