We besloten er voor te gaan want de wens voor een tweede kindje was groot. Wederom een HG-zwangerschap maar heftiger. Ik kreeg sondevoeding en knapte daar van op. Het deed me denken aan Bjorn die ook sondevoeding had gehad.

De zwangerschap verliep voorspoedig. Met 37 weken hebben ze Isabel gedraaid zodat ik vaginaal kon bevallen. Bjorn was met deze termijn al 2 weken. Rond de 39 weken begon bij mij de spanning te komen. In onze familie is er een kindje met 38 weken in de buik overleden. Dit begon steeds meer te spelen waardoor ik een afspraak inplande om te gaan strippen. Twee dagen voor de afspraak gepland stond was ik bang dat ik zwangerschapsvergiftiging of griep zou hebben dus op naar het ziekenhuis. Het bleek griep maar ook mijn bevalling was begonnen.

Voor de eerste keer weeën

De weeën begonnen. Ik had nog nooit weeën gehad, vond de weeën heel heftig en voelde me een watje. Achteraf blijken weeën waarbij je baarmoeder scheurt heftiger te zijn dan “normale” weeën. Ik gaf aan dat ik dit niet zou trekken en ik een keizersnede wilde. Ik kreeg de optie voor een ruggenprik wat niet bij mij opgekomen was. Met mijn voornemen voor een vaginale bevalling koos ik daarvoor.

Alleen vanwege het griepvirus mocht ik niet naar de anesthesist en hij niet naar mij en werd het alsnog een keizersnede. Ik voelde dat we moesten gaan, maar de verpleegkundige gaf aan dat er niet zo snel plek vrijgemaakt kon worden op de OK. Ik bleek gelijk te krijgen, want toen ze het hartje van Isabel niet meer konden vinden, moest ik met spoed naar de OK. Op het bed waren mijn weeën verdwenen en kon ik ontspannen. Dit was het teken voor de gynaecoloog dat we moesten opschieten. Deze keer geen pijnprikkeltest na de ruggenprik maar meteen op tafel.

‘Dat is Isabel’

Isabel werd geboren op 27 januari 2023 (40+2). Na 20 minuten zei de anesthesist: “hoor je dat, dat is Isabel”. O nee, ik had het helemaal niet doorgehad. Isabel had geen geluid gemaakt. Wat was er aan de hand? Bij mijn oerkreet schijnt mijn baarmoeder gescheurd te zijn. Soms blijft de verbinding met de placenta bestaan waardoor er zuurstoftoevoer is. Bij mij is de placenta los gekomen en is Isabel in mijn buikholte terecht gekomen.

Isabel heeft tussen de 20 en 45 minuten zonder zuurstof gezeten. In de OK is ze even bij mij geweest en is ze daarna meteen naar de neonatologie-afdeling gebracht. Omdat de artsen het vermoeden hadden dat ze zuurstof tekort had, werd ze overgebracht naar het LUMC. Rond 15.00 vertrok Isabel in de couveuseambulance en rond 22.00 kreeg ik haar voor het eerst weer te zien.

Koelen tegen hersenschade

Met 6 man waren ze met Isabel bezig. Mijn man en zoontje hebben van achter het raam naar haar gekeken. Ik mocht nog niet uit bed en mijn bed was te groot voor op haar kamer als ze met haar bezig waren. Daarom kon ik pas later naar haar toe.

We kregen van de arts uitleg. Ze had alle tekenen van zuurstoftekort. De hersenschade die plaats gevonden had kunnen ze niet ongedaan maken maar ze konden wel zorgen dat er geen verdere hersenschade zou ontstaan. Hiervoor werd Isabel gekoeld naar 33,5 graden in een koelpakje op een koelmatrasje. Dit werd gedaan voor 72 uur waarna ze in 24 uur stapsgewijs weer opgewarmd werd om in de gaten te houden of er geen zouden consulten ontstaan. Hierna volgde een CT-scan om te bepalen of en in welke mate de hersenschade is.

Ze kreeg een C-PEP (ademondersteuning), sensoren voor hartslag, ademhaling, bloeddruk en zuurstofgehalte, een navelvenenlijn, blaaskatheter en 5 elektrodes op haar hoofd waardoor ze haar hersenactiviteit konden filmen. Al die tijd konden ze niet aangeven of er weinig tot geen, matige of veel hersenschade is. Dit zorgt voor veel onzekerheid. Zowel bij ons als de omgeving. Een vriendin van mij vertelde achteraf dat ze een geboortestoeltje had besteld maar na haar bestelling bedacht dat het zou kunnen dat Isabel nooit zou kunnen zitten.

Eindelijk meer duidelijkheid

Elke ochtend ging ik naar Isabel om te horen hoe het ging. Als ik binnen kwam kreeg ik een uitgebreide update met alles wat ik had willen vragen. Isabel leek het goed te doen en ze konden de ergste categorie eigenlijk wel uitsluiten.

Na 72 uur werd ze opgewarmd en daarna volgde de scan. En dan is het wachten op de uitslag. Ik moest mijn kamer in het LUMC verlaten dus kwam weer naar huis waardoor we heen en weer moesten gaan reizen. De eerste uitslag van de scan zag er goed uit. Het specialistische team moest er nog naar kijken maar ze bleek weinig tot geen hersenschade te hebben. Er waren 3 kleine plekjes te zien in haar hersenen. Dit kan van invloed zijn op de grove motoriek en kan leiden tot leerproblematiek.

Onverwachts naar huis

Isabel mocht vlot hierna naar ons ziekenhuis en onverwachts na 2 dagen naar huis.

Ik heb kraamzorg gekregen in de dagen dat Isabel nog in het LUMC lag. Dit was erg fijn om mijn verhaal te kunnen doen en gehoord te worden. Toen Isabel naar huis mocht kregen wij nog 1,5 dag kraamzorg, wat wij bij Bjorn nooit hebben gehad.

Momenteel lopen we bij de polikliniek in het LUMC waar zij Isabel haar ontwikkeling bijhouden tot zij 8 jaar is. Met 6 maanden ging ik vol goede moed naar de controle. Hier bleek echter dat Isabel een voorkeurskant had. De volgende dag kwam de fysiotherapeute al langs. Met een aantal tips en oefenen hebben we dit na 3 keer afgesloten. Isabel liep met 12 maanden dus betreft haar motoriek verwachten we geen problemen. Echter zullen we voor de leerproblematiek pas duidelijkheid krijgen op de basisschool. Voor nu is het een vrolijke, eigenwijze, ondernemende kleine meid.