Verwerking

Ouders vergeten een overleden kindje nooit. De eerste maanden zullen zij steeds weer denken aan dit onoverkomelijke verlies. Ieder mens verwerkt zoiets op zijn eigen manier en heeft daar zijn eigen tijd voor nodig.

Rouwbeleving

Aanvankelijk zul je je leeg voelen en intens verdrietig zijn. Het kan ook zijn dat je niet kunt geloven dat dit gebeurd is. Sommige mensen kunnen hun verdriet goed uiten, zij willen er over praten met iedereen die op hun weg komt. Anderen kroppen hun verdriet meer op, zij trekken zich terug. Ouders van een overleden kindje kunnen ieder geheel verschillend hun rouw beleven. Het is heel fijn wanneer jullie samen goed over het verlies kunt praten, maar het kan ook zijn dat jullie je verdriet op een heel andere manier beleven. De een trekt zich terug in werk, sport en andere bezigheden, de ander wil er alleen maar over praten en alles opnieuw ophalen. Probeer respect te hebben voor de ander: die heeft ook verdriet maar uit het op een andere manier. Wanneer je er niet uitkomt, betrek er dan een ander bij, bij wie je je wel goed kunt uiten.

Reacties van anderen

Veel mensen uit je omgeving zullen bij je uit de buurt blijven, omdat zij niet weten hoe te reageren. Anderen kunnen heel ongelukkige opmerkingen maken omdat zij niet begrijpen dat de dood van een pasgeboren kindje helemaal niet minder erg is dan de dood van een ouder persoon (‘gelukkig maar dat het zo snel gebeurde’ of ‘je kunt toch nog een ander kindje krijgen’). Soms moet je er actief op uit trekken om iemand te vinden met wie je hier goed over kunt praten.

Emoties

Je kunt met veel vragen zitten. Hoe dat kon gebeuren en waarom het nu juist jullie kindje is dat moest overlijden. Was de behandeling wel goed genoeg? Je kunt ook kwaad worden op de dokter, op de zusters, op het hele ziekenhuis, omdat je het niet kunt verkroppen dat je kind er niet meer is. Omdat je het gevoel hebt dat ze iets niet goed gedaan hebben. Maar je kunt jezelf ook schuldig voelen. Omdat je het idee hebt iets gedaan te hebben dat niet goed was voor je kindje, of iets nagelaten te hebben dat misschien wel heel belangrijk had kunnen zijn.

Soms is het goed professionele hulp hierbij in te schakelen. Of zoek contact met andere ouders, bijvoorbeeld via onze Facebook of via stichting Lieve Engeltjes.

Meerling

Heel moeilijk kan het zijn wanneer je een meerling hebt waarvan er één sterft. Je hebt dan aan de ene kant het verdriet om het overleden kindje, maar aan de andere kant is er nog het kindje dat het goed maakt. Je kunt eigenlijk niet tegelijkertijd rouwen en blij zijn. Wanneer je helemaal in het sterven opgaat, kun je later schuldgevoelens krijgen tegenover het andere kind. Maar je kunt toch niet om het sterven heen. Neem daar de tijd voor en maak het later weer goed met het andere kindje. Heel verdrietig zijn opmerkingen van andere mensen die zeggen: ‘Wat jammer, maar gelukkig heb je er nog ééntje over!’ Deze mensen weten niet waar ze over praten.

Broertjes en zusjes

Extra moeilijk is het ook om de andere kinderen, als die er zijn, te vertellen over de dood van het nieuwe kindje. Heel kleine kinderen zullen er weinig van merken, maar al op de leeftijd van een jaar of twee kan dat heel anders liggen. Net zoals het goed is om broertjes en zusjes te betrekken bij jullie vreugde en problemen met het nieuwe gezinslid in de couveuse, is het ook goed om hen bij het overlijden te betrekken. Wanneer je er goed en eerlijk met hen over praat en hen bij het verwerken en begrijpen voldoende helpt en ondersteunt, dan blijkt altijd weer dat kinderen heel wat aankunnen. Je kunt het toch niet voor hen verzwijgen. Ook het bekijken van het overleden broertje of zusje kunnen kinderen vaak heel goed aan. Dit laatste kan voor hun verwerken heel belangrijk zijn.