In de neoPARTNER studie wordt het effect gemeten als ouders een duidelijkere regierol krijgen in de zorg voor hun kind tijdens opname. Een voorbeeld is dat ouders artsenvisite voorbereiden en dat zij delen wat zij bij hun kind zien en ervaren. Door meer regie te hebben in dit zorgproces wordt het trauma in deze ervaringen gereduceerd. Als onderdeel van de studie hebben we de lotgenotengroep Veteranenvaders opgericht. Dit is een groep voor vaders van kinderen die een moeilijke start hadden. In dit artikel stellen we een aantal vaders voor.

Jordi Frijters

Ik ben Jordi Frijters en ik vorm samen met mijn vriendin Kristel de trotse ouders van Romee. Na een intense periode van een extreem prematuur geboren dochter is bij mij de behoefte ontstaan om iets met deze ervaring te doen. Uiteindelijk ben ik via een al betrokken vader ook vrijwilliger geworden bij Care4Neo.

Onze dochter is zonder voortekenen met 27 weken en 3 dagen geboren in het MMC in Veldhoven. Na exact 6 weken op de NICU zijn we, op Wereld Prematurendag, naar het Catharina ziekenhuis in Eindhoven overgeplaatst en uiteindelijk met kerst als compleet gezinnetje naar huis gegaan.

Als ouders van je eerste kindje is dit zeer zeker niet de start die je voor ogen hebt. Wij hebben het ervaren als een enorme rollercoaster op een afdeling waar liefde en verdriet gescheiden zijn door een hele dunne lijn. Met het verstrijken van de tijd boog hoop langzaam om in vertrouwen en konden we gaan denken over de toekomst. Hoewel het op dat moment leek als eindeloos, kijken we nu terug op 2,5 intense maanden. Die heel anders zijn verlopen dan we hadden gehoopt, maar met een uitkomst waar we alleen van konden dromen. Romee doet het supergoed!

Ik heb in mijn rol als vader heel snel de verantwoordelijkheid en noodzaak gevoeld om er voor Romee te zijn. Ook tijdens de vervelende onderzoeken had ik sterk de behoefte om haar te ondersteunen en te laten merken dat papa en mama er voor haar waren. Dit heeft vanaf dag 1 een onlosmakelijke band gecreëerd waar ik tot op de dag van vandaag van geniet.

Wat zou je graag willen delen met andere couveuseouders?

Een periode waarin je kindje niet thuis, maar in een couveuse ligt is heftig. Er komt bijzonder veel op je af en je moet keuzes maken waar je nooit over hebt nagedacht. Verlies elkaar niet uit het oog, want je hebt elkaar meer dan ooit nodig. Deel je situatie met je naasten, ook al is het voor hen lastig om te begrijpen wat je echt meemaakt. En bovenal, probeer te genieten van de kleine momenten. Een “lach”, een geluidje of een rustig slapende baby. Zoek een ritme waarin je jezelf staande houdt en vaak genoeg naar het ziekenhuis kunt, de rest komt wel weer.

Erwin Peters

Mijn naam is Erwin Peters, 32 jaar en ik woon samen met mijn vrouw Eva en zoon Jeppe in Wijchen. In het dagelijks leven ben ik arts in opleiding tot internist in Arnhem en in mijn vrije tijd krijg ik vooral energie van het samen zijn met mijn gezin.

In juni 2021 werd mijn vrouw na 31 weken en 5 dagen zwangerschap onverwachts opgenomen in het ziekenhuis met zwangerschaps vergiftiging (pre-eclampsie). Na zes dagen proberen met medicatie haar gezondheid te verbeteren, was het noodzakelijk om Jeppe na 32 weken en 4 dagen met een keizersnede op de wereld te zetten. Na een aantal uren moest hij vanwege tekort aan longcapaciteit overgeplaatst worden naar het academisch ziekenhuis in dezelfde stad. Vier dagen later was de situatie minder kritiek en mochten we weer terug naar het streekziekenhuis. Jeppe nog zwak en moeder versuft en fut loos.

Langzaam werden ze sterker en na ruim zes weken ziekenhuis mochten we, zonder al te veel complicaties, eindelijk naar huis. Je kunt je niet voorstellen wat het met je doet als je vrouw en kind plotseling in levensgevaar zijn. Tijdens deze rollercoaster blijf je overleven, door in een andere modus te gaan staan. Door mijn werk als arts dacht ik vooraf alles wel te kunnen overzien, maar dat bleek niet waar. Familie en vrienden boden zeer gewenste hulp, maar lotgenoten snappen precies waar je doorheen gaat. Mijn vrouw en ik hebben ons daarom snel ingeschreven als vrijwilliger.

Wat zou je graag willen delen met andere couveuseouders?

Ook als je denkt dat je alles overziet, komt er een moment van besef. Soms denk je achteraf, had ik maar… Tijdens en na de achtbaan kan het daarom heel fijn zijn om met mensen te praten die hetzelfde hebben meegemaakt. Succesverhalen geven hoop. 

Jasper van Grootheest

Mijn naam is Jasper van Grootheest, ik ben 36 jaar en werkzaam als business controller bij een zuivelcoöperatie. Samen met mijn vriendin ben ik woonachtig in Ede en in 2021 zijn wij ouders geworden van onze zoon Thijn.

Na 33 weken en 6 dagen zwangerschap moest Thijn geboren worden in verband met een zwangerschapsvergiftiging bij mijn vriendin. Thijn was daarbij dysmatuur en heeft de eerste periode in een couveuse gelegen. Thijn mocht met een sonde met ons mee naar huis toen hij het gewicht van twee kilo had bereikt. Gedurende de zwangerschap en het herstel hebben wij uitstekende zorg mogen ontvangen maar in het traject staan, logischerwijs, moeder en kind centraal. Toen ik, via mijn vriendin, werd gevraagd om bij te dragen als veteranenvader was ik dan ook direct gemotiveerd. 

Wat zou je graag willen delen met andere couveuseouders?

Ik hoop door mijn bijdrage ook het perspectief van vaders te kunnen delen en een luisterend oor te kunnen bieden voor vaders tijdens of na de rollercoaster die de geboorte van een kleine kanjer kan zijn!

Boy Sleddering

Mijn naam is Boy Sleddering. Ik ben getrouwd met Lana en samen hebben wij twee prachtige kinderen: Pelle en Elin. Wij wonen in Den Haag en trekken er als gezin graag op uit en genieten dan met volle teugen van het strand, de zeelucht en het prachtige duinlandschap.

Onze oudste is met 31 weken geboren en dat was voor ons beiden een complete verrassing. Van een tot dan toe soepele zwangerschap zaten we ineens met spoed in de ambulance van Den Haag naar het AMC in Amsterdam. In totaal hebben we zes bijzondere weken doorgemaakt in het ziekenhuis op de neonatologie. Gelukkig is het uiteindelijk allemaal goed gekomen. Maar de kraamtijd in het ziekenhuis, de kwetsbaarheid en onzekerheid was een hele pittige voor ons als kersvers gezin. Als vader had ik een specifieke rol en taak in deze periode. Zowel in de ondersteuning van mijn vrouw en zoon in het ziekenhuis als ook in de communicatie met bijvoorbeeld familie, vrienden en collega’s. Ik wil graag mijn steentje bijdragen door enerzijds mijn ervaringen te delen en anderzijds goed te luisteren naar vaders die in een dergelijke situatie zitten. 

Wat zou je graag willen delen met andere couveuseouders?

Het is een bijzondere ervaring waar je als gezin sterker uitkomt. Al lijkt dat misschien niet altijd zo, als je erin zit. Zorg naast de zorg voor je kind ook goed voor jezelf en dan misschien wel specifiek in de periode waarin je van het ziekenhuis overgaat naar de thuissituatie. Jouw privé- en werkomgeving denkt dan misschien dat alles weer ‘gewoon’ is. Dat is echter allerminst het geval. Dat is het moment dat je vaak uit de overlevingsmodus komt en je zelf pas start met de verwerking.

Mart Smit

Ik ben Mart Smit (1991). Ik woon in Kolhorn en samen met mijn vrouw Sylvia zijn wij ouders van Lennard en Thomas.

Op 18 september 2020 zijn wij na een spannende (drieling)zwangerschap ouders geworden van Lennard en Thomas. In een vroeg stadium is gebleken dat ons derde kindje niet meer in leven was. Een zeldzame complicatie, waarbij Lennard de hartfunctie overnam, zorgde na vele spannende weken ervoor dat na 29 weken er duidelijke signalen waren van overbelasting. Kortom, de kinderen waren buiten de buik veiliger dan erbinnen en moesten gehaald worden.

Al vrij snel nadat bij ons thuis de grootste zorgen waren verdwenen bekroop mij het gevoel dat ik iets ‘terug’ moest doen voor de zorg die we hebben mogen ontvangen. Ik organiseerde onder andere een sponsorloop voor het foetale behandelteam uit het LUMC en sloot me aan bij Care4Neo om als contactpersoon in het Dijklander ziekenhuis andere ouders te kunnen ondersteunen met lotgenotencontact. Daarnaast, ook vanuit de wens van Care4Neo, willen we vaders hierbij meer betrekken. Vaders hebben door een andere rol ook andere behoeften in de ‘nazorg’. Hier komt gelukkig steeds meer zicht op, zodat we het hele gezin beter kunnen ondersteunen. 

Wat zou je graag willen delen met andere couveuseouders?

In eerste instantie ‘houd vol’. Het is hoe dan ook een enorm zware periode waarin je in een hele lange achtbaan zit die zo nu en dan flinke loopings maakt. Dat volhouden kan echter maar op één manier: zorg goed voor jezelf! Vraag je omgeving om andere taken op te pakken waar je niet aan toe komt. Zodra de achtbaan eindelijk is gestopt, begint het proces om alles een plek te geven. Neem de tijd hiervoor.

Meer weten of ook lid worden?

Een op te zetten onderdeel in de neoPARTNER studie is peer-to-peer support, specifiek voor partners. Hierin zijn we op zoek zijn naar veteranenvaders die lotgenoten die op dat moment in de achtbaan zitten kunnen ondersteunen, door telefonisch contact of door een online meet. Wil je meer weten over veteranenvaders of lid worden? Stuur dan een e-mail naar vrijwilligers@care4neo.nl