Josjes strijd en mijn eerste weken

We belanden in een couveuse. Josjes longen zijn niet goed ontwikkeld. Ze vecht een hele dag voor haar leven, de artsen proberen haar te reanimeren, maar het is te belastend voor haar hart en uiteindelijk sterft ze.

Ik blijf leven. Met mij gaat het naar omstandigheden goed, en na een paar dagen mag ik ‘op transport’ naar Nijmegen.

Na twee weken word ik ziek en ben ik weer bijna op mijn geboortegewicht. Maar daarna gaat het steeds beter en ben ik ‘een voorbeeldige prematuur’. Warmtelampen, plakkers, sondevoeding, én kangoeroeën.

Bijna een maand na mijn geboorte, op 12 juni, mag ik uit de couveuse. En weer een maand later, op 12 juli, mag ik eindelijk naar huis.

Als kind weet ik dat ik eigenlijk een zusje had. We gaan naar haar grafje op onze verjaardag – ook haar sterfdag – en ze krijgt een mooie hanger voor in de boom. Op mijn kamer heb ik een tak van die boom in een vaas, waar dezelfde hanger in hangt. Het is het bewijs dat ik deel van een tweeling ben.

Opgroeien als enig kind
Door de jaren heen vervaagt dit. Ik ben enig kind. Motorisch wat onhandig, maar ik kan goed leren en door middel van dans, zang en theater groei ik toch sociaal op en haal een deel van die ongemakkelijke motoriek in. Eerst ben ik een bang kind, dat niets alleen durft, maar dat verandert gestaag. Ik ga theater studeren en ga op kamers.

Prematuur geboren zijn is geen onderwerp, want met mij is er ‘niets’.

Als ik 20 word valt er bij mijn ouders een brief op de deurmat. Daarin wordt gevraagd of we het grafje van Josje nog willen behouden. We zijn er al jaren niet geweest. Nonchalant en praktisch bellen we over deze vraag.

‘Tja, we komen er niet meer, dus we hoeven het niet te houden’, is de conclusie die we met zijn drieën binnen een paar minuten maken. Hoewel het herdenken van Josje niet om een grafje gaat, kijk ik daar nu met enige verbazing op terug.

Terug naar het begin: een voorstelling ontstaat
Zodra ik 29 ben, al jaren aan het werk als theaterdocent en gestart aan een Master Muziektheater, besluit ik dat ik een voorstelling wil maken over Josje, en over mijn te vroeg begin, waar ik nu steeds meer over leer. Een bijzondere periode breekt aan, met veel fysieke klachten, traumaverwerking en langzamer leren leven. Ik leer dat ik mijn bekkenbodem al jaren heb aangespannen, en al die tijd op adrenaline heb geleefd. Ik deed altijd veel, al sinds mijn tienertijd, met een bomvolle agenda. Ik kon heel veel aan, leverde altijd en crashte enkel in vakanties. Nu leerde ik pas dat dat wellicht niet de meest gezonde manier van leven was. 

Ik ben nu 30, en zit midden in de repetities van mijn voorstelling. Ik maak een associatieve voorstelling over het begin van een mens. Beeldend, fysiek en muzikaal, om dat begin voelbaar te maken voor een publiek. We weten inmiddels dat onze geboorte, hoewel we ons dit niet rationeel kunnen herinneren, veel invloed heeft op wie we worden als mens en wat we doormaken, ook als je dat niet aan de buitenkant kan zien. Het is mijn wens dat we dat begin van ieder mens erkennen, te beginnen bij je eigen begin. Zo kunnen we met zachtere ogen naar onszelf en anderen kijken, en ons hele menszijn vieren: vanaf de start.

Meekijken in het maakproces – testvoorstelling 26 november
Op 28 januari zal mijn voorstelling spelen. Op dit moment zitten we nog vol in het maakproces: ik maak de hele voorstelling samen met mijn performers, en het is voor niemand nog bekend wat het eindproduct zal worden, als een ware ontdekkingsreis.

Op 26 november in Arnhem, tussen 20:00 en 22:00, nodigen we graag een klein publiek uit om te komen kijken naar het materiaal wat we tot dan toe hebben gecreëerd. We horen graag waar het je aan doet denken, wat voor associaties je erbij krijgt, en wat je erbij voelt, zeker als je zelf een moeilijke start hebt gehad of een kindje hebt met een moeilijke start.

Heb je interesse? Stuur een e-mail naar chrishillentheatre@gmail.com met als onderwerp ‘Testvoorstelling 26 november’.

Ik weet nog niet hoeveel plekken ik beschikbaar heb, maar ik zal je zo snel mogelijk laten weten of je erbij kunt zijn!