Ilse blogt...

zaterdag 23 september 2023 Er werd een uitzondering voor ons gemaakt. We mochten beiden twee nachten logeren op de kamer van Charlie in het MMC in Veldhoven. De monitor stond uit. Alle slangetjes waren weg. Ze ademde volledig zelfstandig. We verzorgden haar helemaal zelf. Luiers verschonen, flesjes maken en geven, omkleden en in bad doen. Het was fijn om dit voor haar te doen. Het was ook heel fijn dat we de verpleegkundigen als back-up hadden. lees verder

vrijdag 11 augustus 2023 Overdag waren we vaak alleen in het ziekenhuis bij Charlie. De avonden werden gevuld met bezoek. Onze vrienden kwamen langs voor een eerste ontmoeting met onze kleine kanjer. We voelden een mix van blijdschap en emotie om iedereen weer te zien. Bij vrienden merkten we dat ze onder de indruk waren van Charlie. Waar wij al wekenlang gewend waren aan de piepjes, de deuntjes en alle slangetjes zagen zij dit voor het eerst. lees verder

vrijdag 28 juli 2023 Het was stil in het ziekenhuis. De gangen waren donker en leeg. Charlie lag in een speciale quarantainekamer. Dit was noodzakelijk, omdat ze afkomstig was uit een buitenlands ziekenhuis. Dit in verband met een mogelijk MRSA bacterie. Er lagen dekens over de couveuse die ze er tijdens de reis op hadden gelegd, zodat ze zo min mogelijk prikkels zou krijgen. Charlie zag er anders uit dan we gewend waren lees verder

vrijdag 14 juli 2023 In de eerste week van januari werd ons medegedeeld dat de reis van Londen naar Nederland gepland stond. Op woensdag 14 januari 2015 zou het gaan gebeuren. Het was een hele organisatie om dit gerealiseerd te krijgen. Het allerbelangrijkste vonden de artsen het ziekenhuis in Nederland. Dat moest uiteraard geschikt zijn voor de zorg die Charlie op dat moment nodig had. lees verder

vrijdag 30 juni 2023 Overlevingsmodus aan. Opgeven is geen optie. Dat was onze instelling. Dat ging als vanzelf. Ik raakte eraan gewend dat ik het moest doen met een rolstoel en krukken. Mijn vriend werd ondertussen steeds handiger in het verschonen van luiertjes en het assisteren van de verpleegkundigen. We bouwden een band op met het ziekenhuispersoneel. Dat was echt heel bijzonder. Wij waren ook één van de weinige ouders die overdag de hele dag bij hun kindje aan de couveuse zaten. De ouders van de andere kinderen werkten overdag en kwamen pas ’s avonds. Dat was dan een geluk bij een ongeluk dat wij in het buitenland zaten en onze werkgevers op een lange afstand van ons vandaan waren lees verder

maandag 12 juni 2023 Al voordat ik zwanger was had ik me voorgenomen om zeker geen borstvoeding te gaan geven. Ik voelde daar niets bij en ik had tenslotte al meerdere kinderen uit mijn omgeving gezond zien opgroeien dankzij de voortreffelijke Nutrilon, dus mijn besluit stond vast. lees verder

donderdag 01 juni 2023 ‘Zijn jullie er klaar voor om jullie dochter te ontmoeten?’, vroeg Vicky. We hadden ruim vier uur gewacht op dit moment. Voor mijn gevoel liepen we best een eindje door het ziekenhuis, voordat we aankwamen op de Neonatal Unit. Deze afdeling was afgesloten en alleen toegankelijk voor ziekenhuispersoneel en ouders. Eenmaal binnen wasten en desinfecteerden we onze handen. lees verder