Ilse blogt...
Ilse Blogt...
Hallo, ik ben Ilse Vroegh. Moeder van mijn fantastische dochter Charlie. Een bijzonder meisje met een bijzonder verhaal. Ze heeft mijn leven verrijkt en mij mens gemaakt. Met liefde, trots en veelal optimisme vertel ik jullie graag over haar indrukwekkende start en mijn leven met dit wonder.
Ilse Blogt...
Schoolvakantie is voorbij
zaterdag 07 september 2024 Op het moment dat ik deze blog schrijf is het de eerste schooldag na de zomervakantie. Zes weken van plezier en genieten zijn ten einde gekomen. Hoewel ik vaak hoor dat ouders figuurlijk de vlag buiten hangen op het moment dat de kinderen weer naar school gaan, vind ik het altijd jammer wanneer de schoolvakanties voorbij zijn. lees verder
De angst voor Maastricht blijft
zondag 23 juni 2024 Na het vele revalideren begon ons leven steeds meer op het dagelijkse leven te lijken van voor de operatie. Charlie ging weer wat vaker naar school. Het was ook goed voor haar om zich weer te mengen met haar klasgenootjes en het onderwijs te volgen. Dat gaf afleiding en dat vond ze leuk. Toen ze eenmaal het vertrouwen in haar lichaam weer terug had, werd ze snel de oude Charlie. Eén ding bleef. De angst voor Maastricht. Dat is tot op de dag van vandaag niet anders. lees verder
Minder morfine, meer pijn
vrijdag 19 april 2024 Voor de operatie werd ons verteld dat Charlie drie dagen in het ziekenhuis zou moeten blijven. Zodra ze voldoende had aan alleen paracetamol, mocht ze naar huis. Op de dag van de operatie en de dag erna ging het verrassend goed. Ze was opgewekt en nog meer opgelucht dat de operatie voorbij was en dat ze nu langzaam mocht herstellen en gauw weer naar huis mocht gaan. lees verder
De operatie
donderdag 07 maart 2024 Maandag 29 maart 2021. De dag dat Charlie geopereerd werd.
De operatie zou al vroeg in de ochtend plaatsvinden daarom besloten wij om ons zondagavond al te melden in het ziekenhuis in Maastricht. lees verder
De operatie zou al vroeg in de ochtend plaatsvinden daarom besloten wij om ons zondagavond al te melden in het ziekenhuis in Maastricht. lees verder
Halfjaarlijkse controle
vrijdag 09 februari 2024 ‘We hoopten dat door de ontwikkeling van Charlie, het lichaam zelf in staat zou zijn om de stand van de heupen te verbeteren, helaas is dit niet het geval. De heupen dreigen aan beide kanten uit de kom te raken. Om dit te voorkomen zal ze geopereerd moeten worden.’ lees verder
Paniek op school
zaterdag 13 januari 2024 De Mytylschool in Eindhoven. Een fantastische school. Goed georganiseerd en helemaal geschikt voor Charlie. Al dacht ze daar zelf in het begin echt anders over. Of meer het naar school gaan op zich. Iedere ochtend was het dikke paniek bij het afscheid nemen van papa of mama. lees verder
De schoolkeuze
zaterdag 09 december 2023 Charlie ging graag naar Pinokkio. Voor het eerst sinds tijden had ik wat uurtjes in de week voor mezelf zonder dat ik hoefde te werken. Charlie werd bij Pinokkio bijgestaan door een vaste fysiotherapeut en ook de ergotherapeut daagde haar uit met oefeningen. Alles spelenderwijs met als doel om de lichamelijke ontwikkeling van Charlie te verbeteren. Er was ook een logopediste aanwezig in de groep. Dat was voor Charlie niet nodig, maar zo werd wel ieder kindje goed geobserveerd en indien nodig bijgestaan waar mogelijk. lees verder
De eerste jaren van Charlie
vrijdag 03 november 2023 Het schrijven van deze blog is voor mij een herbeleving van de start van Charlie. Inmiddels bijna negen jaar geleden. Naarmate de afgelopen weken verstreken en ik haar verhaal vloeiend op papier wist te zetten, besefte ik me dat ik de periode vanaf het moment dat Charlie uit het ziekenhuis kwam niet zo helder meer voor de geest heb. Het zette me aan het denken waarom dit nou zo is. lees verder
Het consultatiebureau
zaterdag 23 september 2023 Drie weken na thuiskomst van Charlie hadden we onze eerste afspraak bij het consultatiebureau. Er stond een afspraak gepland met de kinderarts en logopedist. Ik moest wennen aan de setting daar. Wanneer je uit een wereld van ziekenhuizen en specialisten komt, dan voelt het consultatiebureau, met alle respect, een stuk minder belangrijk. Charlie deed het volgens de groeischema’s prima. Ze deden de standaard controles en we mochten weer gaan. Omdat dat ‘zo hoort’ ging ik voor de vorm met Charlie naar het consultatiebureau, met in mijn achterhoofd een agenda vol controle afspraken in het MMC in Veldhoven waar ik veel meer waarde aan hechtte. lees verder
Vertrouwen
zaterdag 23 september 2023 Er werd een uitzondering voor ons gemaakt. We mochten beiden twee nachten logeren op de kamer van Charlie in het MMC in Veldhoven. De monitor stond uit. Alle slangetjes waren weg. Ze ademde volledig zelfstandig. We verzorgden haar helemaal zelf. Luiers verschonen, flesjes maken en geven, omkleden en in bad doen. Het was fijn om dit voor haar te doen. Het was ook heel fijn dat we de verpleegkundigen als back-up hadden. lees verder
Een echte baby
vrijdag 11 augustus 2023 De dagen verstreken en Charlie deed het goed. De verpleegkundigen leerden ons hoe we Charlie moesten verzorgen. Ik was lichamelijk nog niet in staat om het zelf te doen, dus nam mijn vriend alle lessen op zich. Hij deed Charlie in bad en ik stond er op één been en met een kruk naast te kijken. Charlie genoot zichtbaar van een warm bad. Doordat ze zo gegroeid was, leek ze ineens een baby zoals een baby hoort te zijn. Ze was ook wat actiever en ze gaf ons het gevoel dat er een vorm van interactie was. Dat was leuk. lees verder
Iedere keer opnieuw ons verhaal
vrijdag 11 augustus 2023 Overdag waren we vaak alleen in het ziekenhuis bij Charlie. De avonden werden gevuld met bezoek. Onze vrienden kwamen langs voor een eerste ontmoeting met onze kleine kanjer. We voelden een mix van blijdschap en emotie om iedereen weer te zien. Bij vrienden merkten we dat ze onder de indruk waren van Charlie. Waar wij al wekenlang gewend waren aan de piepjes, de deuntjes en alle slangetjes zagen zij dit voor het eerst. lees verder
Enorme verrassing
vrijdag 04 augustus 2023 Charlie werd na enkele dagen weer een beetje de oude. Ze werd wat meer wakker en het vocht wat ze vasthield nam af. Op een ochtend werden we bij aankomst in het ziekenhuis zelfs enorm verrast door een verpleegkundige die met Charlie aan het oefenen was om uit een flesje te drinken. Dat ging al vrij snel heel goed. Toen ze eenmaal de oude was, maakte ze mooie stapjes vooruit. Vanuit de quarantainekamer verhuisde ze direct door naar de Medium Care afdeling. lees verder
Diepe slaap
vrijdag 28 juli 2023 Het was stil in het ziekenhuis. De gangen waren donker en leeg. Charlie lag in een speciale quarantainekamer. Dit was noodzakelijk, omdat ze afkomstig was uit een buitenlands ziekenhuis. Dit in verband met een mogelijk MRSA bacterie. Er lagen dekens over de couveuse die ze er tijdens de reis op hadden gelegd, zodat ze zo min mogelijk prikkels zou krijgen. Charlie zag er anders uit dan we gewend waren lees verder
Laatste nacht in Londen
vrijdag 21 juli 2023 Nog één nachtje slapen en dan moest ik afscheid nemen van Londen. De laatste nacht in onze veel te kleine maar fijne studio. Alle spullen waren gepakt. Mijn ouders en mijn broer waren onderweg naar Londen. Mijn vader en broer zorgden voor alle bagage en mijn moeder zou met mij mee terugreizen in de ambulance. lees verder
Een geschikt ziekenhuis in Nederland
vrijdag 14 juli 2023 In de eerste week van januari werd ons medegedeeld dat de reis van Londen naar Nederland gepland stond. Op woensdag 14 januari 2015 zou het gaan gebeuren. Het was een hele organisatie om dit gerealiseerd te krijgen. Het allerbelangrijkste vonden de artsen het ziekenhuis in Nederland. Dat moest uiteraard geschikt zijn voor de zorg die Charlie op dat moment nodig had. lees verder
De maand van de feestdagen
zaterdag 08 juli 2023 We dealden met het slechte nieuws en zetten door. We wisten voorlopig nog niets over wat de hersenbeschadiging voor gevolg had. Het duurde echt nog even, voordat we bij de veertig weken waren en Charlie de MRI in mocht. We maakten er het beste van.
Het was december. De maand van de feestdagen. Wij zaten in Londen, onze familie en vrienden in Nederland. Sinterklaas werd dit jaar niet door ons gevierd. We waren niet eens bezig met wat voor een dag het was. lees verder
Het was december. De maand van de feestdagen. Wij zaten in Londen, onze familie en vrienden in Nederland. Sinterklaas werd dit jaar niet door ons gevierd. We waren niet eens bezig met wat voor een dag het was. lees verder
Opgeven is geen optie
vrijdag 30 juni 2023 Overlevingsmodus aan. Opgeven is geen optie. Dat was onze instelling. Dat ging als vanzelf. Ik raakte eraan gewend dat ik het moest doen met een rolstoel en krukken. Mijn vriend werd ondertussen steeds handiger in het verschonen van luiertjes en het assisteren van de verpleegkundigen. We bouwden een band op met het ziekenhuispersoneel. Dat was echt heel bijzonder. Wij waren ook één van de weinige ouders die overdag de hele dag bij hun kindje aan de couveuse zaten. De ouders van de andere kinderen werkten overdag en kwamen pas ’s avonds. Dat was dan een geluk bij een ongeluk dat wij in het buitenland zaten en onze werkgevers op een lange afstand van ons vandaan waren lees verder
National Health Service
vrijdag 23 juni 2023 Eenmaal aangekomen in het Chelsea and Westminister Hospital zaten we in een bomvolle wachtruimte van de Eerste Hulp te wachten. Drie verdiepingen boven ons lag Charlie. Nu zaten we voor mij in het ziekenhuis. In Engeland heb je twee vormen van zorg. Eén daarvan is particuliere zorg. Het andere is het ziekenfonds, ook wel bekend als de National Health Service (NHS). Deze wordt beheerd door de staat en wordt voor het grootste gedeelte gefinancierd met belastinggeld. Dat verklaarde de enorme drukte. Ik zat inmiddels in een rolstoel van het ziekenhuis. Mijn been was zo opgezwollen en pijnlijk dat ik niet meer kon lopen. Na lang wachten was ik dan eindelijk aan de beurt. lees verder
Hoe meer melkvoorraad, hoe beter!
maandag 12 juni 2023 Al voordat ik zwanger was had ik me voorgenomen om zeker geen borstvoeding te gaan geven. Ik voelde daar niets bij en ik had tenslotte al meerdere kinderen uit mijn omgeving gezond zien opgroeien dankzij de voortreffelijke Nutrilon, dus mijn besluit stond vast. lees verder
Een mix van blijdschap, angst, trots en zorgen
woensdag 07 juni 2023 ‘The couple from Holland who were on a holiday and 27 weeks pregnant’. Zo stonden we inmiddels bekend in het ziekenhuis. Na de bevalling verbleef ik op de Ann Steward afdeling. Hier moest ik drie dagen blijven, omdat dat het protocol was. Gezien onze situatie werd ons wel een privé kamer gegund. Ik sliep in bed, mijn vriend op een stoel. lees verder
Neonatal Unit
donderdag 01 juni 2023 ‘Zijn jullie er klaar voor om jullie dochter te ontmoeten?’, vroeg Vicky. We hadden ruim vier uur gewacht op dit moment. Voor mijn gevoel liepen we best een eindje door het ziekenhuis, voordat we aankwamen op de Neonatal Unit. Deze afdeling was afgesloten en alleen toegankelijk voor ziekenhuispersoneel en ouders. Eenmaal binnen wasten en desinfecteerden we onze handen. lees verder
Call an ambulance now!
vrijdag 26 mei 2023 Twee toeristen die midden in de nacht een ambulance nodig hebben in Londen. Een studente achter de balie van het hotel werd in haar nachtdienst opgeschrikt door het verzoek van mijn vriend om dit zo spoedig mogelijk te regelen. Binnen enkele minuten kwam de ambulance en werd ik door het vriendelijke ambulancepersoneel meegenomen. Godzijdank was het nacht. lees verder
Als je alles van tevoren zou weten, wat doe je dan?
donderdag 18 mei 2023 Ik was bijna 27 weken zwanger en had al best een aardig buikje, maar ik voelde de drang om er nog één keer samen op uit te gaan. Nog even niet bezig zijn met luiers, voedingen en slaapjes. Na de stedentrip hadden we tijd genoeg om de kinderkamer gereed te maken. Ik ben altijd dol geweest op reizen. En ja, we wilden altijd al een keer naar Londen gaan. Nu was het moment. Daar gingen we. lees verder