Ilse blogt...

Op het moment dat ik deze blog schrijf is het wat hectisch in mijn leventje. We hebben onlangs de verjaardag van Charlie gevierd. Ik heb nu een trotse tiener in huis en dat laat ze maar wat graag weten! We hebben taartjes gegeten, cadeautjes uitgepakt en gezongen. Ze heeft intens genoten. Deze verjaardag komt in het bijzonder bij mij binnen. Ieder jaar weer brengt het me even terug naar waar het allemaal begon. De prille start van haar leven. Maar nu, nu is het tien jaar geleden.

Dit jaar is een heel bijzonder jaar voor mij! Voor wie mij volgt op de socials weet dat ik bezig ben met het creëren van een prachtig online programma dat in het teken staat van verwerking en heling van lifechanging ervaringen bij vrouwen zoals bijvoorbeeld een vroeggeboorte, een ziek geboren kindje, een moeilijke zwangerschap of een bijzondere bevalling. Voor research heb ik mooie gesprekken gevoerd met medisch specialisten op dit vlak, maar ook met dames die soortgelijke ervaringen hebben. Deze onderwerpen houden mij nu, meer dan ooit, enorm bezig.

Op het moment dat ik deze blog schrijf is het de eerste schooldag na de zomervakantie. Zes weken van plezier en genieten zijn ten einde gekomen. Hoewel ik vaak hoor dat ouders figuurlijk de vlag buiten hangen op het moment dat de kinderen weer naar school gaan, vind ik het altijd jammer wanneer de schoolvakanties voorbij zijn.

Na het vele revalideren begon ons leven steeds meer op het dagelijkse leven te lijken van voor de operatie. Charlie ging weer wat vaker naar school. Het was ook goed voor haar om zich weer te mengen met haar klasgenootjes en het onderwijs te volgen. Dat gaf afleiding en dat vond ze leuk. Toen ze eenmaal het vertrouwen in haar lichaam weer terug had, werd ze snel de oude Charlie. Eén ding bleef. De angst voor Maastricht. Dat is tot op de dag van vandaag niet anders.

Voor de operatie werd ons verteld dat Charlie drie dagen in het ziekenhuis zou moeten blijven. Zodra ze voldoende had aan alleen paracetamol, mocht ze naar huis. Op de dag van de operatie en de dag erna ging het verrassend goed. Ze was opgewekt en nog meer opgelucht dat de operatie voorbij was en dat ze nu langzaam mocht herstellen en gauw weer naar huis mocht gaan.

Maandag 29 maart 2021. De dag dat Charlie geopereerd werd.
De operatie zou al vroeg in de ochtend plaatsvinden daarom besloten wij om ons zondagavond al te melden in het ziekenhuis in Maastricht.