"Ik heb een geweldige man en hij is een geboren vader. Al duurde het lang voor hij het mocht zijn en kon uiten helaas.

We hebben eerst een lang fertiliteitstraject gehad, waar we uiteindelijk zwanger van raakten. Helaas toonde ons kindje bij de pretecho een afwijking. We moesten heel vaak naar het ziekenhuis in Maastricht en ik kwam thuis te zitten na zo'n 16 weken zwangerschap. Elk ziekenhuisbezoek ging mijn man mee en bleef hij aan onze zijde. Bij 22 weken ging het helaas mis en kwam onze zoon al ter wereld.  Hij kreeg gelukkig een klein beetje tijd en ruimte om alles te kunnen organiseren, maar het was veel te kort. Kort erna overleed mijn vader. Alles van die periode, inclusief mij, heeft hij op z'n schouders gedragen.

Toen raakten we opnieuw zwanger van onze tweede zoon. Ook deze zwangerschap was megazwaar. Met 24 weken dreigde ons zoontje te komen en de eerste ziekenhuisopname was een feit. Ik moest bedrust houden en ik werd meerdere malen opgenomen in het ziekenhuis. Alle zorg voor ons, de katten en het huis kwam bij mijn man te liggen. Ook bij elke opname en ziekenhuisafspraak stond hij klaar. Met 35 weken werd onze zoon geboren en heeft hij twee weken op de neonatologie moeten liggen. Één week heeft mijn man erbij mogen zijn en daarna moest hij weer werken.

Ik ben zo ontzettend trots op hem! Hij heeft hij ons er doorheen gesleept. Ook de gebroken nachten zijn zwaar. Ik wil hem ontzettend bedanken dat hij zo'n geweldige man en vader is!

Op deze foto buidelt mijn man voor het eerst met onze zoon. Dat was zo'n mooi moment!"