Ons telefoon: (010) 737 0256 Ons e-mailadres: info@care4neo.nl

« Terug

Onverwachts aan de andere kant van het vak

Esther 1.jpg

Het verhaal van neonatologieverpleegkundige Esther die, geheel onverwachts op haar eigen afdeling in het St. Antonius Ziekenthuis te Utrecht, veel te vroeg beviel van haar eerste kindje, lieve kleine Mees.

Esther“Mijn zwangerschap werd begeleid door de gynaecoloog. Ik heb geen moment getwijfeld of ik wilde bevallen op de afdeling waar ik zelf werk als neonatologieverpleegkundige. Met 31 weken en 6 dagen begon ineens de bevalling en na een aantal uren was daar onze zoon Mees. Het avontuur begon. Voor mij was het bekend wat ons stond te wachten. Gaat hij het redden aan de CPAP of moet hij toch over naar een academisch ziekenhuis? Hoe verdragen zijn darmen de voeding? Gaat hij een infectie krijgen? Voor mijn vriend ging er echter een hele nieuwe wereld open.

Perspectief van de vader

Ik vertelde hem altijd wel over mijn werk maar dit was toch echt wel even anders. Hij vond het een unieke ervaring om zo een kijkje te krijgen in het vakgebied waarin ik werk.  Hij vond het bovendien geruststellend dat ik veel ervaring op dit gebied heb. Zolang ik rustig bleef en alles normaal vond, vond hij het goed. De eerste keren bij een daling in de hartslag schrok hij wel maar ook hier raakte hij aan gewend. Verder werd hij door mijn collega's begeleid zoals iedere andere kersverse vader en leerde hij alles stap voor stap in de zorg voor Mees.

 “Zolang ik rustig bleef en alles normaal vond, vond hij het goed!”                                          

Gelukkig deed Mees het erg goed en mocht de CPAP er al snel af. Een infuus en fototherapie hoorden ook bij het pakket. Na een week waren deze dingen afgesloten en moest hij vooral groeien. Intussen werden we goed verzorgd door mijn collega's. Papa werd vanaf dag 1 geleerd hoe hij Mees kon verzorgen en raakte zo ook steeds meer thuis in de wereld van de neonatologie. Ik vond het heel fijn om door collega's verzorgd te worden. Ik weet de manier van werken en kon dit ook heel goed los laten. Af en toe checkte ik wel even bij collega's of ik me ook echt niet te veel bemoeide met alle dingen haha. Dagelijks gingen wij even de kamer uit, hoe mooi het ook is om 24/7 bij je kind te zijn, een wandeling en even naar het centrum lopen doet een mens erg goed. Met een gerust hart lieten wij Mees in de goede handen van mijn lieve collega's. Dit is ook wel iets waar ik ouders nog meer op zal wijzen als ik straks weer aan het werk ben. Even een moment voor jezelf is heel belangrijk.

EstherBetere adviezen door eigen ervaring

Door deze eigen ervaring kan ik me nu sowieso nog beter inleven in de situatie van ouders die op de afdeling verblijven met een te vroeg en/of ziek geboren kindje. Regelmatig even de afdeling af zou ik dus nog meer adviseren. Daar knap je zowel lichamelijk als geestelijk van op. Verder gaf ik altijd al het advies mee om thuis rustig aan te doen om te wennen aan de nieuwe situatie maar doordat ik het nu zelf ervaren heb zal ik daar nog meer in kunnen adviseren.

Thuis wennen

Wij mochten na 3.5 week verblijf in de gezinssuite met Mees naar huis. De keus om met sondevoeding naar huis te gaan hadden we al snel gemaakt dus zodra de monitor uit mocht hebben wij ook gelijk onze spullen gepakt! Het is heel fijn om thuis te zijn maar wanneer je baby nog zo jong is en een sonde heeft is het nog niet alleen maar genieten. Iedereen wil natuurlijk graag langskomen om je kindje te bewonderen, maar wij hebben dat uitgesteld tot we thuis gewend waren en Mees geen sonde meer had. Daarbij zijn er de eerste tijd thuis veel dingen die geregeld moesten worden zoals een intake met de thuiszorg, het consultatiebureau maar kregen wij ook de maandelijkse begeleiding van de TOP-fysiotherapeut en de 4-wekelijkse inenting tegen het RS-virus. Het is heel fijn dat dit goed geregeld is in Nederland maar ik had me er wel op verkeken wat voor impact dit heeft als je thuis bent en op den duur ook weer aan het werk bent. 

“Ik besef nu nóg meer, dit is echt het mooiste vak dat er is!"

Het allermooiste vak!

Terugkijkend op dit alles – Mees gaat hartstikke goed! - is het vooral bizar om dit ineens zelf mee te maken. Je weet dat een prematuur zich in veel gevallen heel plotseling aankondigt ondanks dat de zwangerschap goed verloopt en dat het ook echt iedereen kan overkomen. En dan overkomt het jezelf ineens. De zorg zelf heb ik als heel prettig ervaren, iedereen voert zijn vak met zoveel liefde en passie uit.  Het was een hele bijzondere ervaring om het vak van een andere kant mee te maken en ik besef nu nóg meer, dit is echt het mooiste vak dat er is! 

Dit verhaal is afkomstig uit de mei-editie van Kleine Maatjes

« Terug

Sluiten